Kapsayıcı kalkınma; kalkınma politikalarına, sosyal ve ekolojik bileşenlerin eklendiği ve son yüzyılda, devlet politikalarında her bir bireyin çoğulcu bir biçimde dikkate alındığı yeni bir ekonomik modeli ifade etmektedir. TEPAV’da yayımlanan, “Çağdaş Bir Anayasanın Temelleri: Kapsayıcı Kalkınma” isimli çalışmada kavramın; küresel ölçekte ortaklaşa benimsenen bir politika haline geldiği ve ülkelerin ortak refahını ve ekonomilerin uzun vadeli sürdürülebilir büyümesini esas alan uluslararası bir kalkınma vizyonu olarak kavramsallaştığı gösterilmektedir (Gupta & Vegelin, 2023; Gönenç & Keleş, 2025; 15). Ulusal düzeyde ise Fiji, Kolombiya ve Hindistan gibi ülkeler, kapsayıcı kalkınmayı anayasaya dahil ederek alarak yalnızca bir kalkınma hedefi değil, aynı zamanda korunması gereken bir hak ve uygulanması zorunlu bir anayasal ilke haline getirmiştir. Bu anayasal çerçeve; siyasal iktidarı sosyal ve ekonomik politikaları eşitlik, erişilebilirlik ve temsiliyet esasları doğrultusunda yeniden yapılandırmaya yönlendirirken; bireylerin sosyo-ekonomik konumu, etnik kökeni veya dini/mezhepsel kimliği ne olursa olsun kalkınma sürecine dahil edilmesini amaçlamaktadır. Bu kapsamda bu metin, özellikle Hindistan’da anayasal bir kavram haline gelen kapsayıcı kalkınmanın nasıl uygulandığı ve kamu politikalarını nasıl şekillendirdiğine dair bir çalışmayı içermektedir. 

Değerlendirme notunun tamamına buradan ulaşabilirsiniz.